Karmaşık Zaman

Gecmise saplanip kalmakla hata mi yapiyoruz yoksa sadece gecmisin golgesinde gelecegi aramak mi bu? Daha onemlisi bilincli mi yapiyor insan bunu, yoksa icguduleriyle mi? Insan korkunca icguduleriyle hareket eder. Korkuyor muyuz gelecekten? Gecmisten ders almak gerekirken israrla niye gecmisi ariyoruz gelecegimizde? Gelecegin garantisi yok, o yuzden mi? Yasadiklarimizin var miydi ki? Oyle olduguna inandik. O yapmaz dedik. Kendi dogrumuz olmayani bile dusunmeden savunduk. Inanmak ile bilmek farkli seyler. Inandirildigimizda aradaki farki unutuyoruz. Inanmak zayiflatir insani. Yasayarak ogrenmedik mi aciyi da mutlulugu da. Dogarken agladik hepimiz. Tecrube ettikce gulmeyi ogrendik.

Insan herkesin inandigi gibi yilda bir yaslanmiyor. Hayatta bazi donum noktalari var. O noktalarin bazilari 3, bazilari 5 yil yaslandirabiliyor mesela. Buralardan sag cikmak onemli. Cikamayanlar cabuk yaslaniyor zaten.

Isin ilginc yani hicbir zaman farkedemiyoruz bu donum noktalarini. Farketseydik, donum noktamiz olamazdi zaten. Bir bakiyoruz ki; aradan 3 sene gecmis, anilar sanki dun gibi fakat sanki 5 yas daha yaslanmisiz. Bu zaman karmasasi cok ilginc. Boyle anlarda gecmisle gelecek arasinda sikisip kalmamiz bu yuzden iste. Ne gecmisten kacabiliyoruz ne de gelecege bakabiliyoruz. Ben ona karmasik zaman diyorum; simdiki zamanda gecmisi yasamak, gecmis zamandan gelecegini kurgulamak.